ԱԿՆԱՐԿ

 
Եթե մի օր՝անսանձ քամու պաղ գգվանքը թևանցուկ,
Որպես գարնան անուշ հովիկ,խաբկանքը տա քեզ ծածուկ,
Դու մի՛փորձի ձայնակցել,երբ մեղեդին է օտար,
Մեղու՛ն ամեն ծառ ու ծաղկից,չի՛հավաքում լավ նեկտար:

Ամեն լացի ետ մի՛ դարձի,լաց կա՝ կանչ է բռնության,
Ամեն ժպիտ՝դեռ ծիծաղ չէ՛, խինդ կա՝սերմն է դառնության,
Անձայն երգի բառե՛րը չէն.այլ առի՛թն է կարևոր,
Վերքի ցավից էլ առավել՝խոսքի՛ց է մարդ վիրավոր:

Դու քամու հե՛տ,թե կրակի՛,ջրի հե՛տ էլ մի՛ խաղա,
Դու քո ճամփո՛վ,թռչունը վե՛ր,ձուկն էլ ջրում թող լողա,
Գիրքը՝ունի երկու երես,մարդն էլ նման է գրքի,
Կյանքդ ապրիր համեստ ու հեզ,բայց քեզ երբե՛ք մի զրկի:

                                                          04 03 09թ