ԿՅԱՆՔՆ  ԱՅՍՈՐ

Չարն ու բարին հակառակ,

Մարդկանց սրտում մի կրակ,

Ցա՛վն ու դա՛վը միասին

Բեռ են մարդկության ուսին:

Սուտ ու կեղծ ախպերություն,

Գրպանի ընկերություն,

Նախա՛նձ ու չա՛ր բարեկամ,

Ա՜խ, այս կյանքին չկա համ:

Գլխավորը՝ անգլուխ,

Ալևորը՝ անպտուղ,

Սիրահարը՝ առանց սեր,

Վանականը՝ առանց տեր:

Այս փուչ կյանքում ի՞նչն է ճիշտ,

Միայն այն՝,որ ունենք վիշտ,

ԵՎ արդյոք կա՞ մարդկություն,

Մարդկանց սրտում՝ մաքրություն:

ՈՒմ վրա էլ դնես հույս,

Կինը էլ չի՛ դառնա կույս,

Կորցրածը ետ չի՛ գա

ՈՒնեցածիդ դու գթա:

Որքան լինես բանիմաց,

Թե սայթակե՛ս, կընկնես ցած,

Կյանքում եղիր մի՛շտ արթուն,

ՈՒ մի՛ հավատա մարդուն:

Իմ խոսքերը այս փորձված,

Ճշտիս վկա՛ն է աստված,

Որքան ձգտես լավությա՛ն,

Չե՛ս հանդիպի մարդկության:

Վարդին՝ փո՛ւշն է վահան,

Հողին՝ մա՛րդն է պահապան,

Գլխարկդ ճի՛շտ գլխիդ դիր,

Խելոք մարդուն մի՛շտ հարգիր:

Անլուրջ կյանքի այս ծովում,

Մարդիկ մեղքերն են բովում,

Ճիշտը՝ ստի փեշի տակ,

ՈՒ կեղծիքը՝ անհատակ:

Մարդի՛կ, բա՛վ է մնաք կույր,

Արյունը չի դառնա ջուր,

Կյա՛նքն է անդարձ ճանապարհ,

Եկեք չապրե՛նք մութ, խավար:

Բերեք այրե՛նք սուտը սև,

ՈՒ այս կյանքին տանք ճի՛շտ ձև,

Որ ծառերն էլ ճի՛շտ ծաղկեն,

ՈՒ մարդիկ իրար հարգեն:

                                     17 11 95թ