ՍԹԱՓՎԵՔ ՄԱՐԴԻԿ

Այսօր էլ մի օր,
Այսպես ամեն օր
Վաղ արշալույսից մինչ իրիկնամութ,
Ճո՛խ անց ու դարձ է շուկա ու խանութ:
Անվերջ հեղեղում մարդկային հոսքի,
Առնու՛մ են, ծա՛խում, արծաթ ու ոսկի,
Մեծ խառնաշփոթ, աղմու՛կ, աղաղա՛կ,
Ամեն մի անկյու՛ն, հարվա՛ծ ու դանակ,
Շշերի թափո՛ր, կենացի զնգո՛ց,
Ամե՛ն մի շենքի՛ց, մի հարայհրոց:
Սա՛ էլ օր հաշվենք,
Մյուսի՛ն անցնենք
Բայց մյուս օ՛րն էլ, չկա՛ նորություն,
Հնի համեմա՛տ, չկա՛ մաքրություն,
Նու՛յն փողոցներն են, նույն կե՛ղտն ու փոշի՛ն,
Կարմիր կո՛վն երբեկ, չի՛ փոխի կաշին:
Այս է ամեն օր, ամեն մի ժամի,
Թշվա՛ռ են մարդիկ, մահի՛ն արժանի,
Չե՛ն էլ ցանկանում աշխարհը փոխել,
Անցածը նորից քի՛չ զանազանել:
ճիշտն ասած աստվա՛ծ
Շատ է զայրացած...
Անգլո՛ւխ մարդիկ, աշխա՛րհն են լափում,
Պղձու՛մ են լավը, խոտա՛ն են սփռում,
Կարծու՛մ են բարի գո՛րծ են կատարում,
Երբ ծաղկած ծա՛ռ են արմատից հանում:
Վատն այնքան շա՛տ է մարդկանց ամբոխում,
Որ հաճախ լավի, գլուխն են կոխում,
Ցավո՜ք, պատկերը այս է աշխարհի,
Թե այսպես գնա... կյանքն էլ կմարի:
Ի՞նչ արած սա է,
Վերջն էլի շա՛հ է...
Միթե՞ ելք չկա չարը մարելու,
Գուցե նորի՞ց է Հիսուսը գալու,
Ի վերջո մա՛րդ ենք, մտա՛ծել գիտենք,
Միթե՞ ամեն ինչ, պիտի կործանենք,
Չե՞ որ աշխարհը, մե՛զ է ընծայված,
Ամեն մի բարիք, մարդու՛ն է տրված,
Դէ եկե՛ք մարդիկ, աշխարհը պահե՛նք,
Կործանենք չա՛րը, բարի՛ն ավետենք:
                                    04 06 92